Rozdział 3- You give me butterflies.

Kilka dni później ...

Od wtorku nie widziałam Ash'a. To dziwne. Był i nagle go nie ma. Pytałam się jego przyjaciela-Michael'a o to, co się z nim stało. Nic nie było mu wiadomo. Zmartwiłam się.

--------------------

-Droga klaso Ia, dlaczego jesteście tak nie ogarnięci  ?-krzyknęła pani Brooks. Nauczycielka matematyki.

-Bo lubimy ...-odpowiedziałam jej. Nie lubię tej baby, jak większości ludzi na tym Świecie.

-Coś ty powiedziała ?!?!!- wykrzyczała w moja stronę.

-Nic ...- burknęłam.

-Ana, to może się źle dla ciebie skończyć, przestań, Jeszcze chwila i lekcje się skończą. Daj spokój-uspokajała mnie Nicole.
-Nie mam zamiaru-odpowiedziałam.
-Za drzwi !!- warknęła nauczycielka.
Po raz pierwszy wykonałam polecenie tej baby. Wcześniej skończone lekcje to dla mnie raj ! I mogę połazić po sklepach.
Wychodząc z klasy zobaczyłam Hemmings'a. Nie chce mieć kłopotów, więc lepiej go ominę. Wyjdzie mi to na dobre. Luke jest typowym bad boy'em. Nikogo nie słucha, wszystkim dokucza a do tego pali papierosy. Wali od niego nikotyną na kilometr.
Niestety musiałam przejść obok niego. Inaczej nie dało rady.
-Hej ślicznotko-zaciągnął każde słowo i zbliżył się do mnie. Musiałam podnieść głowę, bo on ma dwa metry wzrostu a ja ledwo metr sześćdziesiąt.
-Nie chcę z tobą rozmawiać- odpowiedziałam z obrzydzeniem na twarzy.
-Ojj nie bądź taka, przecież nic ci nie zrobię-powiedział z zadziornym uśmiechem. I teraz zaczęła się najgorsza chwila w moim życiu. Złapał mnie w pasie i przerzucił sobie przez ramię po czym otworzył jakies pomieszczenie i wrzucił mnie tam. Usłyszałam tylko dźwięk przekręconego kluczyka. Było tam ciemno, nic nie widziałam. Zaczęłam krzyczeć o pomoc, ale nikt mnie nie słyszał. Dlaczego mi to zrobił ??? Dobrze wykorzystał fakt, że boję się ciemności. Kto mu powiedział ? Teraz są ważniejsze rzeczy, jak się z tąd wydostać ? Nie mam pojęcia. Nie mogłam się ruszyć. Sparaliżowało mnie. Nie miałam już siły płakać.
Mijały minuty a ja nawet nie miałam telefonu przy sobie. To straszne. Znalazłam w sobie tyle siły, aby znowu krzyczeć ...
Siedziałam tam jeszcze około dwóch godzin.

                                                                                  **********************
Podążając korytarzem szkolnym usłyszałem wołanie o pomoc. Zmartwiłem się i zacząłem rozglądać się po holu. Zobaczyłem, że drzwi od kantorka woźnego się trzęsą i to właśnie stąd pochodziły krzyki, które ucichły. Pociągnąłem za klamkę, ale drzwi były zamknięte na klucz. Jak je otworzyć ? Drzwi te otwierają się na zewnątrz, pomieszczenie jest duże, więc mogę je wyważyć. Z całej siły pchnąłem drzwi i runęły na ziemię. To co zobaczyłem całkowicie mnie zszokowało. Była tam Ana. Siedziała skulona w kącie. Z oczu płynęły jej łzy pomieszane z tuszem do rzęs. Trzęsła się ze strachu. Jak najszybciej podszedłem do niej i przytuliłem ją.Oplotła swoje delikatne ręce w okół mojej szyi. Cały czas szlochała. Zacząłem głaskać ja po głowie i mówić, że już dobrze. Odkleiła się odemnie a ja złapałem ją za rękę i wyciągnąłem z tego koszmarnego pomieszczenia.
-Dziękuję-powiedziała szczerze ocierając łzy.
-Przyjemność po mojej stronie-odpowiedziałem a ona zaśmiała się. Wyglądała tak pięknie

                                                                                     *********************
-Nie musiałeś mnie odprowadzać-powiedziałam z szerokim uśmiechem.
-Ale chciałem-odparł z flirtem.
-Czy ty ze mną flirtujesz ?-spytałam zakładając ręce na biodra. Mam tak w zwyczaju.
-Może ...-odpowiedział i zaczął się śmiać. Jest taki słodki kiedy wykonuje tę właśnie czynność. Reszta tych wszystkich lasek powinna mi teraz zazdrościć. Sam Ashton Irwin odprowadził mnie do domu.
-Zapraszam na kakao-zaprosiłam go do środka a on przepuścił mnie w drzwiach.

Siedzieliśmy na kanapie w salonie i piliśmy ciepłe kakao. Spojrzałam na Ash'a i zaczęłam się śmiać. Miał wąsy z czekolady. Wyglądał tak ,,ponętnie". W radiu leciała piosenka Addicted to You Avicii'ego. Chłopak po kryjomu zaczął śpiewać. Ma bardzo ładny głos. W reszcie kapnął się dlaczego się śmieje i otarł dłonią swoje wargi. Zrobił to bardzo seksownie. Spojrzał mi prosto w oczy i poruszył brwiami. Znowu zaczęłam się śmiać.
-Coś nie tak ?-spytał i śmiało przysunął się do mnie. -Nabijasz się ze mnie od jakiś pięciu minut. Dostaniesz karę-powiedział i rozpoczął łaskotanie mnie. Piszczałam, krzyczałam i śmiałam się jednocześnie. Nigdy nie bawiłam się tak dobrze. Było miło.
-Przestań!-krzyczałam. Nie mogłam już wyrobić z oddychaniem i wszelkimi innymi czynnościami oprócz kopania go. Ashton i tak nic nie czuł a bawienie mnie sprawiało mu dużą przyjemność.
-No dobrze-stwierdził i zrobił minę smutnego pudla-Podobasz mi się-dodał bardzo szybko.
-Przecież nie zabiję cię za to-odpowiedziałam mu. Trochę zdziwiły mnie jego słowa. Nie sądziłam, że podobam się komukolwiek. Chłopcy nigdy nie zwracali na mnie uwagi.-Ty mi też.Ufam ci i w ogóle. Przypodobałeś mi się tym, co dzisiaj zrobiłeś-dodałam.
-Kocham cię Anabell-szepnął mi na ucho i delikatnie pocałował. Odwzajemniłam pocałunek. Jego usta były słodkie. Czułam się jak w ósmym niebie ... Miałam motylki w brzuchu.

------------------------------------------
Długo wyczekiwany trzeci rodział. Wreszcie komputer mi się odmulił hahha
Dziękuję za 700 wejść. Kocham was. W tym rozdziale trochę Ashbell moments (Ashton+Anabell).
Jak myślicie, czy  Ashton naprawdę kocha Ane ?
Komentujcie i piszcie co o tym sądzicie.
Postanowiłam nadawać tytuły rozdziałom. Pasujące do tego, co się w nim dzieje.